Τάσος Χρόνης: Να είμαστε υπερήφανοι για την Ελλάδα μας!
Πριν 100 χρόνια η Ελλάδα μας αντί να γιορτάσει όπως ήθελε την εκατονταετηρίδα της επανάστασης, ήταν σε εμπόλεμη κατάσταση και μάλιστα βαθιά μέσα στην Οθωμανική αυτοκρατορία!
Η μικρασιατική εκστρατεία ήταν σε πλήρη εξέλιξη και το βλέμμα όλων των Ελλήνων ήταν στραμμένο στα παλικάρια που άφησαν πατρίδα και οικογένεια και μερικοί για πάνω από 6 χρόνια υπηρετούσαν την πατρίδα!
Σήμερα 200 χρόνια μετά την Επανάσταση των Ελλήνων είμαστε σε μια ιδιότυπη υγειονομική εμπόλεμη κατάσταση και πάλι δεν εορτάζουμε όπως θα θέλαμε τη επέτειό μας.
Αυτό όμως δεν μας πτοεί!
Το νόημα των χρόνων εκείνων δεν ξεθωριάζει από τις μικρότερες σε όγκο εκδηλώσεις, αλλά μας πεισμώνει και μας οδηγεί σε προσωπικούς και ιστορικούς αναστοχασμούς, ψάχνοντας να κρατηθούμε από τα ηρωικά γεγονότα και τις προσωπικές ηρωικές στιγμές των προγόνων μας.
Δεν είναι δα και πολύς χρόνος τα 200 χρόνια αν αναλογιστούμε την μακραίωνη ιστορία του τόπου μας.
Είναι όμως χρόνος αρκετός για να δούμε την αλήθεια μέσα από τα μάτια των παλαιοτέρων , που τους τα εξιστόρησαν άνθρωποι απλοί που τα έζησαν, τα κατέγραψαν και τα πέρασαν από γενιά σε γενιά!
Είναι γνωστή η ιστορία των ηρώων μας, του Κολοκοτρώνη, του Παπαφλέσσα, του Μακρυγιάννη, του Νικηταρά, του Καραισκάκη, του Κανάρη, της Μαντώς και της Μπουμπουλίνας. Στρατηγοί με φωτιά μέσα τους, με σπίθα στα μάτια!
Άνθρωποι που φαντάζουν θεοί. Θαρρείς να ήταν 3 μέτρα το ύψος, θαρρείς να πήραν στις πλάτες τους όλους τους Έλληνες και να τους οδήγησαν στη νέα Γη της Επαγγελίας!
Και όμως τους πήραν!
Ενέπνευσαν τον καταπιεσμένο λαό, τον ξυπόλητο, τότε, λαό. Τους ανθρώπους που δεν είχαν πιάσει τα κουμπούρια στα χέρια τους αλλά έμαθαν να φτιάχνουν μπαρουτόβολα και να ξομολογιούνται στο τουφέκι τους, στη μοναξιά του ταμπουριού. Εκεί που το μυαλό τους γύρναγε στα παιδιά τους, στη γυναίκα και τη μάνα τους, αλλά και στον Τούρκο δυνάστη! Εκεί που έλεγαν ‘’Ελευθερία ή θάνατος’’ και το λέγαν με την ψυχή τους!
Αυτοί οι άνθρωποι ήταν αυτοί που μας άνοιξαν το δρόμο για να ζούμε σήμερα ελεύθεροι, να ασκούμε κριτική και να κανονίζουμε μόνοι μας τις τύχες μας.
Αυτοί λοιπόν οι άνθρωποι, δεν είναι άγνωστοι! Αυτοί είναι οι πρόγονοί μας
Είναι ο Χιλίαρχος Λιάτας, ο εκατόνταρχος Καψάλης, ο Παπαθανάσης, ο Καλούδης ,ο Καμπίτης, ο Συμεών, ο Μπούρας, ο Σπανός, ο Ξυπολιάς, ο Διδασκάλου, ο Μελάς ,ο Καραμαδούκης, ο Μαγκλάρης, ο Τυροβολάς ,ο Δρίτσας, ο Μηλιώτης, ο Ραιτάλης, ο Τσιμπούρης,ο Έσοπος, ο Κουτρούλης, ο Ψυχόπαιδας, ο Σακελαρίου, ο Χριστόπουλος, ο Καρβουνιάρης, ο Λαμπρυνίδης, ο Σαρής και ο Ξένος που πολέμησαν στο Μανιάκι και άλλοι πολλοί που πολέμησαν όλα τα χρόνια της απελευθέρωσης, και δανείστικα από την δημοσιοποιημένη έρευνα του συντοπίτη μας μηχανικού Αντώνη Ξυπολιά.
Πόσα ονόματα αλήθεια αναγνωρίσαμε; Πόσες ψυχές θυμηθήκαμε!
Αυτοί λοιπόν οι ήρωες δεν ήταν άγνωστοι. ήταν πρόγονοι των οικογενειών μας, οι παππούδες των δικών μας παππούδων, οι αγράμματοι εκείνης της εποχής που ήξεραν καλά ότι το υπέρτατο αγαθό είναι η ελευθερία των παιδιών τους!
Εμείς είμαστε σήμερα εδω για να θυμηθούμε, να αναζητήσουμε και να τιμήσουμε αυτούς που σήκωσαν το λάβαρο της επανάστασης και πήραν την ευλογία της Παναγίας! Αυτούς που συνδύασαν ελευθερία και εκκλησία και αποφάσισαν να γιορτάζουν τη μεγάλη μέρα του Ευαγγελισμού ως μέρα της Επανάστασης!
Αυτούς που μας έμαθαν ότι οι Έλληνες πάντα γιόρταζαν την αρχή ενός πολέμου, γιατί από τη μέρα εκείνη λογίζονταν ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ!
Να είμαστε υπερήφανοι για τον τόπο μας
Να είμαστε υπερήφανοι για τα χωριά μας!
Να είμαστε υπερήφανοι για την Ελλάδα μας!
Χρόνια πολλά!!!
