Στο Ναύπλιο η παρουσίαση του βιβλίου ”Ένα πορτοκάλι για την Αβγιάκα και άλλα διηγήματα” του Ηλία Μαργιόλα.

Σάββατο 8 Νοεμβρίου 18:30 μ.μ. στο Ξενοδοχείο Park Hotel

Με λένε Ηλία Μαργιόλα και γεννήθηκα στο Αδάμι Ναυπλίου σε μια οικογένεια αγροτοποιμένων, μεγαλώνοντας μαζί με τα τρία αδέρφια μου, αλλά και ανάμεσα σε βελάσματα, κρωξίματα, με τη φωνή του κούκου την άνοιξη, με τη βοή των ρεμάτων τον χειμώνα, με τις εξαίσιες μυρουδιές του σκίνου, της λυγαριάς, του θυμαριού και της φτέρης. Αυτοί ήταν οι πρώτοι αξέχαστοι σύντροφοί μου και οι πρώτοι δάσκαλοι που πορευόμαστε πλάι-πλάι πάνω στην αγαπημένη γη της Αργολίδας. Αυτούς τους συντρόφους κουβαλώ από τότε μέσα μου, σ’ αυτούς γυρίζει η σκέψη κι οι θύμησές μου που δεν τις έσβησαν ο χρόνος και η απόσταση.

Αυτόν τον φτωχό τόπο, τον καθάριο ουρανό, το αγνάντιο της θάλασσας απ’ τα ψηλώματα του Αργολικού, τα κράτησε η μνήμη μου ανεξίτηλα για να γίνουν διήγηση, ιστορίες και παραμύθια στο χαρτί. Κι όλα μαζί βρίσκονται σε ένα βιβλίο (Ένα πορτοκάλι για την Αβγιάκα και άλλα διηγήματα) που θέλω να σας παρουσιάσω σε μια συνάντηση στ’ Ανάπλι το Σάββατο 8 Νοεμβρίου 18:30 μ.μ. στο Ξενοδοχείο Park Hotel (Δερβενακίων 1).

Αυτή η εκδήλωση δε θα μπορούσε να γίνει χωρίς τη βοήθεια και συμπαράσταση της ευρύτερης οικογένειάς μου, αγαπητών φίλων και γνωστών που για μένα ήταν πάντα ένα τάμα, μια οφειλή, μια εξομολόγηση.

Απόσπασμα από το διήγημα «Ο Άνθρωπος με το Ακορντεόν»
[…] Ο άνθρωπος με το ακορντεόν ήξερε πως δεν μπορούσε να εγκαταλείψει την πολιορκία του ανέφικτου και την τρέλα του απροσδόκητου. Στο τέλος έσκυψα κι εγώ απ’ το παραθύρι και έριξα μπροστά στα βήματά του μια αγκαλιά λουλούδια, γιατί ήξερα πια πως το τραγούδι δεν ήταν για το ψωμί του.

Απόσπασμα από το διήγημα «Η Ανθεπώλεσσα» […] Ήταν η ίδια αλησμόνητη, ξεχωριστή, βραχνή, κοντράλτο φωνή, σαν ήχος βιολοντσέλου, που τον ύψωνε και τον καθήλωνε μαζί, να τρεμολάμπει με τις βαθιές χαρακιές του πόνου. Εύθρυπτη, τον έπαιρνε αθώο και τον έφερνε απολογούμενο για κάποιο άγνωστο λόγο. Μια φωνή που ήθελε να την βυζάξει, να γευτεί το απαλό σκοτάδι της, να τυλιχτεί μέσα της, μήτρα και δρόμος και μοίρα του.

Απόσπασμα από κριτική του Ηλία Στόφυλα για το συγγραφικό ήθος του Μαργιόλα: Ο Ηλίας Μαργιόλας είναι ένας λογοτέχνης που γράφει και ζει με την αδιαλλαξία της ακεραιότητας, που θέλει να μείνει, όπως έπεσε από τα δέντρα, ένας Απόφοιτος του Άνθους. Δεν μετανιώνει για τον θάνατο που περιφρόνησε, μπορεί κάποτε να του αποδοθεί στον Παράδεισο· άλλωστε, όπως γράφει ο Νίκος Καρούζος: «ο θάνατος θέλει δε θέλει θα τραβήξει τις λινάτσες της σάρκας. Θέλει δε θέλει θα κάνει τ’ αποκαλυπτήρια». (Δημοσίευση στο 33ο τεύχος του «Λογοτεχνικού Δελτίου» του Φιλολογικού Ομίλου Ελλάδος).

Ο Ηλίας Μαργιόλας γεννιέται το 1946 στο Αδάμι Ναυπλίου. Σε ηλικία οκτώ ετών, έρχεται στην Αθήνα να παρακολουθήσει την ειδική σχολή «Οίκος Τυφλών» στην Καλλιθέα Αθηνών. Μετά τις γυμνασιακές του σπουδές, εισάγεται στη Νομική Σχολή Αθηνών το 1966 και, το 1974, ορκίζεται ως δικηγόρος Αθηνών.
Ταυτόχρονα, αποφοιτά από τη σχολή της Παντείου στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών και, ύστερα, από το Ινστιτούτο Ιταλικής Σχολής Casa d ’italia. Το 1969, νυμφεύεται τη Σταματίνα Μαγκλή, με την οποία αποκτούν δυο κόρες.

Με τη λογοτεχνία αρχίζει να ασχολείται σχετικά νωρίς δημοσιεύοντας κείμενα σε περιοδικά και εφημερίδες. Το 1972, παίρνει το δεύτερο βραβείο στον πανελλήνιο διαγωνισμό θεάτρου της Φιλοσοφικής
Σχολής Ιωαννίνων με το μονόπρακτο «Μια παράξενη δίκη». Στους πανελλήνιους διαγωνισμούς της ΧΕΝ ΚΗΦΙΣΕΙΑ τιμάται με το πρώτο βραβείο το 1976 και, το 1978, με το δεύτερο βραβείο για τα διηγήματα «Ένα πορτοκάλι για την Αβγιάκα» και το «Ποιος ήταν ο Στάθης Βάβουλας», αντίστοιχα. Παράλληλα, το 1977 κυκλοφορεί σε μουσική του Κώστα Κοσμίδη, ερμηνεία της Αφρούλας Οικονόμου και στίχους δικούς του ο δίσκος «ΟΧΙ», με δώδεκα πολιτικά τραγούδια, ενώ, το 1978, ο ποιητής συμμετέχει στον δίσκο «Κυνηγημένα μεσημέρια» με τους ίδιους συντελεστές. Τον ίδιο χρόνο του απονέμεται διάκριση στον κρατικό διαγωνισμό του Υπουργείου Πολιτισμού για το θεατρικό έργο Το κράτος του Μόσχου.

Το 1977 του απονέμεται το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου ποιητή για την ενασχόλησή του με τη λογοτεχνία και την Ποίηση από την Ακαδημία Αθηνών. Κατά καιρούς, διάφορα διηγήματα και ποιήματά του δημοσιεύτηκαν και σε άλλες γλώσσες, όπως βουλγάρικα, ρουμάνικα, κορεάτικα κ.ά.

Πέραν της ενασχόλησής του με τη λογοτεχνία, παράλληλα αφιερώθηκε από τα είκοσί του χρόνια στον κοινωνικό συνδικαλισμό από σημαντικές θέσεις ευθύνης, διατελώντας, μεταξύ άλλων, επί τριάντα
συναπτά έτη πρόεδρος του Πανελληνίου Συνδέσμου Τυφλών.

Το παιδί με την καμπάνα (1985), εκδ. Δρυμός
Αγχέμαχα και Εκηβόλα (1996), εκδ. Δωδώνη
Της μικρής Άρκτου – Dell’ Orsa Minore (2006), μτφρ. Νικόλα Πιετιμόντε, ελληνο-ιταλικό επιμελητήριο.
Στο τόξο του Φωτός και της Σιωπής (2012), εκδ. Γκοβόστη (και από Amazon σε αγγλική μτφρ.)

https://eliasmargiolas.gr
eliasmargiolas@gmail.com